Opzij, opzij, opzij....

Sjaak is een ongeduldig manneke. Lopen doe ik zelden rustig, soms tot grote ergenis van de VdH en de kinderen. Fietsen door de stad: altijd doortrappen. In de auto houd ik me wel aan de maximumsnelheden, maar stoplichten haat ik dan wel weer. Rijen voor kassa's zijn een gruwel. Treinen die te laat zijn: onaanvaardbaar. Files zijn nachtmerries waarover ik mijn ergenis niet over kan verbergen. Op zondagmiddag wandelen in de buurt doe ik niet: te druk. Treuzelende bejaarden en ander inmobiel volk kan ik dan wel weer hebben, maar mobielverslaafde fietsers van 20 kunnen op mijn minachting rekenen als ik er niet snel langs kan; lopend dan wel fietsend. Op vakantie rijd ik liefst 's nachts om drukte te vermijden. Sjaak wordt blij van stille (tol)wegen waar hij het rijk alleen heeft. Die wegen worden steevast 'vrienden'. Boodschappen, Sjaak's vaste bijdrage aan het huishouden van het NSG, worden bij voorkeur op vrijdagavond na 20.00 uur gedaan. Samen met de meiden, die goede hulpjes zijn razen we door de Albert Heijn en zijn binnen het uur weer terug met fourage voor minimaal drie dagen. Kortom: met een beetje organiseren is er in dit drukke land nog wel een beetje rust te vinden.

Maar soms is de drukte niet te vermijden. Zoals vandaag toen bleek dat de andere grote supermarkt in het winkelcentrum Overvecht gesloten was. Chaos alom, lege schappen die met driedubbele vulploegen (waarvan de karretjes weer in de weg stonden) niet bijgevuld konden worden. Wachtrijen van meer dan 20 meter voor de kassa's. Irritatie bij velen. Sjaak nam voor om even 'Zen' te doen. Rustig alles ondergaan, meer kon niet want er was niks aan te doen. Zowaar: het lukte. Toen hij eenmaal de winkel uit was begon het gejakker bijna weer. Snel naar huis, snel uitpakkken, snel dit, snel dát. Ware het niet dat een wildvreemde man, donker type met achterstevoren geplaatste baseballpet, vroeg of ik hem wilde helpen starten. Zijn accu was leeg. Sjaak stemde -na enige aarzeling zo op een donker parkeerterrein- in, liet hem rustig wachten tot ik mijn boodschappen had ingeladen en het wagentje teruggebracht. Het doorstarten was zó gepiept, de man blij en Sjaak even onthaast.