Opgeruimd en leeg

Gisteren ben ik, terwijl het Eerste Pinksterdag was, naar kantoor gegaan en heb daar een deel van de ochtend en de middag mijn bureau ontruimd. Niet gehinderd door andere aanwezigen kon ik dat in alle rust en in eigen tempo doen. Voor het laatst de alarmsleutel gebruikt en de centrale gewaarschuwd. Kon het ook niet laten om een illegaal geparkeerde auto op het plaatsje naast het pand -indachtig onze Fr@- een vermanend briefje te gunnen 'namens de directie'. De Nespresso deed het ook op feestdagen en het voelde allemaal heel vertrouwd. En toch wist ik dat ik met die mailtjes, papieren, post en wat nog mee, niets meer zou doen. Zat ik te mijmeren uit het raam en te bedenken hoeveel werk er nog ligt bij Bistro. Ben ik door al mijn bestanden heen gevlogen en af en toe ingezoomd op een presentatie, een document of een foto. Het meeste heb ik weggegooid, zowel digitaal als op papier. Belangrijke zaken hebben de collega's al, of kregen ze gisteren per mail óf zijn weggezet in de voor mij logische mappen. We zijn in acht jaar een heuse organisatie geworden waarin voor het merendeel de taken eigenlijk wel goed belegd zijn en je dus er gerust tussenuit kunt piepen. Het kan altijd beter, maar gisteren besefte ik maar weer eens dat het al goed loopt. De laatste handeling was het afronden van mijn overdrachtsnotitie. Morgen komen de collega's van het secretariaat hier lunchen en kan ik mijn sleutels en pasjes bij Sonja inleveren. Woensdagmiddag afscheid en dan één dagje niks. Vrijdag begint de nieuwe baan. Ik voel me zoals mijn bureau: -waar de apparatuur op opvolger Harry wacht- opgeruimd en leeg tegelijk.