Een heerlijke avond

Met een teleurstellend en langdradig voorprogramma en lange wachttijden hadden de VdH en Sjaak genoeg tijd om na te gaan naar welke popconcerten we allemaal waren geweest. En vooral: hoe lang geleden wel niet? Sjaak kwam tot 1992: de Urban Dance Squad in Tivoli. Kortom: het was al weer even terug, maar met 40 was Sjaak beslist niet de oudste bezoeker bij het concert van BLØF gisterenavond. De snikhete 'Vechtsebanen' was niet echt een voor de hand liggende en weinig inspirerende locatie, maar toen BLØF eenmaal begonnen was speelde dat geen rol meer. Wat een band! Je kunt van de muziek houden of niet. Je kunt het meer van hetzelfde vinden (bij sommige nummers vindt Sjaak dat ook wel), maar de ingespeelde musici, de weergaloze stem van nog maar 33-jarige Paskal Jakobsen, de betekenisvolle teksten en vooral de van alle sterallures ontspeende gedrevenheid van de band maken BLØF een topattractie. Oude nummers (met Harder dan ik hebben kan als uitschieter) werden afgewisselend met recenter werk. In Hemmingway werd speels het Spaansje stukje eerst letterlijk vertaald in het Nederlands gezongen, om daarna toch nog het Spaans op te pakken. 'Mens' werd strak, hard en met kracht uitgevoerd, maar nergens overschreeuwde de band zich. Het kenmerk van kwaliteit. De band werd drie maal teruggehaald voor toegiften die vervolgens gul over ons werden uitgerold. De Zeeuwen straalden vooral ook plezier en passie uit en zijn met het succesvolle Umoja-project naar de toppen van hun kunnen gestegen. De kunst is om dat vast te houden, maar gisteren telde die zorg niet. Het was, zoals boegbeeld Paskal het gevoel van 5000 bezoekers verwoordde: gewoon een heerlijke avond.