De wereld volgens Gap
De Tour is in Gap. Gap staat bij Sjaak voor vakantiegevoel. Gap, de plaats die de overgang tussen de Alpen en Provence markeert. Gap als kruispunt van de Route Napoléon en de weg van Briançon naar het Rhônedal. Een plaats vlakbij het Lac de Serre Ponçon, waar we in 1988 kampeerden en Ini een heroïsche tocht maakte. Waar Sjaak en Doesbrand een jaar later terugkwamen om de tocht van Ini over te doen (Doesbrand) en een tijdrit uit de Tour van 1989 naar Orcières-Merlette na te rijden (Sjaak). Maar Gap is vooral verbonden met de eerste Alpenvakantie van Sjaak in 1983. Met ouders nog, goed voor menig' spannend en beladen moment, kampeerden Doesbrand en Sjaak daar in de buurt. St Crépin heette het plaatsje, en het lag zo'n 40 km van Gap. De verkeersborden verwezen er stelselmatig naar. Gap kreeg daardoor iets magisch, riep een diep verlangen op om ernaar toe te gaan, zoiets als een aantal jaren eerder het plaatsje Havelange in de Ardennen. Het verlangen naar Gap had alles te maken met het boek dat we destijds mee hadden. 'De wereld volgens Garp' van John Irving. Sjaak, die toen nog elk boek dat hij las 'op zijn lijst' kon zetten las die vakantie voor het eerst een boek dat meer was dan een vinkje voor diezelfde lijst. 'Garp' stond voor een wereld vol van passie, extremisme, lust, onbegrip tussen de sexen, bekrompenheid en geweld. Een fantastisch boek dat Sjaak daarna nog zeker 6 keer heeft herlezen, en ook keurig in het Engels. De film was ook prima, maar het boek is zoveel rijker, subtieler en confronterender. De in 1983 nog behoorlijk bleue Sjaak werd die vakantie heel wat wijzer over de wereld. Dankzij Garp. In Gap komt Garp altijd weer even terug.
4 opmerkingen:
De film 'Garp' was de eerste late film die ik ooit zag, met Ina! Dus ook voor mij zitten er dierbare herinneringen aan dit verhaal. Het boek las ik trouwens pas een jaar of tien later. Net als van de andere verfilmde Irvings trouwens zijn de boeken oneindig veel rijker.
@Elsje
Ben ik wel met je eens, maar bij de 'Cider House Rules'komt de film toch qua sfeer heel dichtbij, ondanks belangrijke inhoudelijke verschillen tussen het boek en de film. Dankzij Toby Maguire (als een geweldige vertolking van Homer Wells) en Michael Cane (Dr Larch). Hotel New Hampshire las ik met de familiefoto uit de film op de cover (Jodie Foster, Rob Lowe, Natassja Kinski) en daarmee zijn die gezichten bij de personen gaan horen. Robin Williams (niet te verwarren met Robbie W. :-)) is onnavolgbaar als Garp BTW. Misschien maar eens een Irving- film/DVD-weekend organiseren voor de liefhebbers.
Ja, doen! Al maak ik gelijk een voorbehoud voor Hotel New Hampshire. Erg heftig boek, dat ik nooit op het witte doek heb willen zien. Maar misschien is thuisbuis in goed gezelschap wel aan te durven. Waarom is Owen Meany nog niet verfilmd?
@sjaak: jajaja! maar hoe moet dat dan met het nog altijd staande plan om een 24-dag te houden?
Een reactie posten