Adieu enfants

Ooit zong Sjaak een beroemd Frans liedje voor een vertrekkende rectrix. Ingestudeerd door juf Van Koningsbrugge, uiteraard lerares Frans. Deze week was het andersom op onze school. De oudste dochter nam afscheid van de bovenbouw (en dus van school) en de middelste dochter van de middenbouw. Werden we vroeger aan het eind van het schooljaar de klas uitgezet met een rapport en een schimmige vorm van dank voor bewezen diensten, nu wordt het echt gevierd. De Jenaplanschool kent 4 'bouwen' van elk 2 jaargangen. Elke 2 jaar is het raak en wissel(t)je (kind) van bouw. Van de kleuters naar onderbouw is het uitglijden, van onder- naar middenbouw 'doorsluizen' en de laatste overgang naar de bovenbouw gebeurt via het 'opklimmen'. Het idee is telkens hetzelfde: de oude leerkracht neemt afscheid van het kind, dat via een 'reis' bij de nieuw leerkracht aankomt. Die heet het kind welkom. Mooi symbolisch: het kind maakt zelf de stap maar weet zich geborgen door de volwassenen. Voor gevoelsmens Sjaak die wel met enig ceremonieel besef is behept al genoeg aanleiding voor rillingen en tranen.

Het vervolg in de klas van de middelste dochter gisteren gaf de neksslag. Net als bij de oudste dochter de dag ervoor had vandaad de juf voor elk van de vertrekkende kinderen een gedichtje gemaakt. Op die manier werd elk kind apart belicht en in zijn eigen kracht neergezet. De klas-met-de-moeilijke-start dit jaar zat er nu hecht bij. De juf zat trillend en bloednerveus haar prachtige gedichtjes voor te lezen en kreeg van elk kind de respons die paste bij het kind. Sommigen reageerden onverschillig, andere kinderen beseften dat het een mooi moment en gebaar was. Sjaak trilde mee toen zijn dochter als een dapper meisje werd benoemd. Inderdaad juf, goed gezien en fantastisch dat je dat alles durfde.