"Test ist Test"

Na het bizarre bericht dat vandaag bekend werd (een Vlaamse wielrenner werd tijdens de begrafenis van zijn doodgeboren kindje overvallen door een dopingcontroleur en moest ter plekke een plasje inleveren) houd ik me vooral met de achterkant van het verhaal bezig. Het zou zo gegaan kunnen zijn:

Je bent dopingcontroleur van de Vlaamse Gemeenschap. Je bent al verketterd, omdat je regionale Helden als Musseeuw en Vandenbroucke hebt ontmaskerd. Spuugzat word je van dat wielervolk. Elke keer beloven ze beterschap en en toch verstieren ze keer op keer de boel. En het publiek: dat kiest de kant van de zondaars en jij bent de gebeten hond. Het Nieuwe Schone Wielrennen schijnt te zijn ingetreden. Nou dat zullen we wel eens zien. Vandaag maar eens naar die Kevin van Impe. Een grote naam in België; het is een neefje van de grote kleine Lucien. Aangebeld. Nog een keer. Nog een keer. Om het huis gelopen. Niet thuis. Buurvrouw komt naar buiten. "Hij is naar het crematorium". Het zal toch niet waar zijn, denk je. 'Ze verzinnen ook van alles'. 'Toch maar eens kijken'. Dus er naar toe gereden; in Vlaanderen is alles dicht op elkaar. Inderdaad: bij aankomst staat de coureur in de hal. Mooi, die kan gelijk mee. Hij ziet je aankomen en lijkt aangeslagen. Hé dat kan wel eens prijs zijn, want anders ziet hij er niet zo geschrokken uit. 'Geen excuses, plasje inleveren'. Je hebt zoveel eelt op je ziel gekregen dat je de woedende reacties om je heen niet eens meer hoort. Tevreden ga je naar huis. Die is de dans mooi nie ontsprongen en wellicht heb je wel prijs. Een pintje heb je wel verdiend.

Na de meer dan terechte commotie van vandaag kun je maar beter verhuizen als controleur. Naar pakweg Argentinië, Chili of Paraguay. Daar hebben je voorgangers zo'n 60 jaar geleden ook onderdak gevonden.