Vroege vogels

Het zomerweer van de afgelopen dagen (slaan we tegenwoordig de lente gewoon over?) zorgt bij Sjaak altijd een verschuiving in het bioritme. Slapen pas na middernacht, een kwart etmaal later al klaarwakker. Het slaaptekort wordt wel gevoeld maar gecompenseerd door de boost die de zon en de warmte geven. Het vroeg wakker worden is ook dragelijk door de vogels. Het gekwetter en gesnater is dermate rustgevend dat ik niet boos op mezelf kan worden over het vroege wakker worden. Meestal slaap ik wel weer door, soms voeg ik me bij de vroege vogels. Niet die van het radioprogramma, maar bij de mensen die doorgaans tussen 5 en 6 uur opstaan. Van die collega's die om 8 uur op kantoor zijn maar wel 80 km verderop wonen, in plaatsen als Gilze-Rijen en Nijmegen. De jongens uit de bouwwereld die in hun busjes voor de files uitsnellen opdat ze in de middag wel weer op tijd naar huis kunnen naar 'de klus'. Maar vooral is het een sentimental journey naar mijn eigen tijd als krantenbezorger. Enkele jaren lang stond ik om 6 uur op, om een uurtje in een buitenwijk van Rotterdam de Volkskrant en Trouw (daarvoor de Telegraaf, toen was het goed uitkijken uit welke flap je de krant trok) te bezorgen. Als ik eenmaal op was, iets dat altijd wel even moeilijk was -met mijn vader als ultieme vangnet, mocht ik mij verslapen-, dan genoot ik van de zeeën van tijd die voor me lagen. Zeker in deze tijd van het jaar was dat heerlijk. De combinatie van ochtendzwoelte en -koelte, de spinnenwebben waar je doorheen fietste en het gevoel echt nuttig bezig te zijn terwijl de rest nog in hun vuil lag te snurken. Behalve dan degenen die ook al op waren. Vroege vogels weten elkaar te waarderen en als ik ze nu hoor fluiten ze naar me.