Royale gedachten

Ooit schreef Sjaak in 5 VWO bij Nederlands een opstel met de titel 'waarom zouden we de monarchie niet afschaffen'. Dat ging enigszins in dezelfde stijl als nu al menig posting op dit weblog, een medium dat zich anno 1983 natuurlijk op geen enkele wijze aankondigde. Eerst werd het ene na het andere zakelijke argument aangevoerd om met de monarchie te kappen. De laatste alinea sloeg het radicaal om. Minzaam gaf Sjaak aan dat er zoveel mensen blij van werden, het toch eigenlijk geen kwaad kon en die paar centen mocht het dan toch ook kosten. Gisteren werd mijn opstel weer naar mijn werkgeheugen gebracht tijdens de opening van het gebouw van de Raad voor de Rechtspraak. De Koningin opende ons hoofdkantoor, een smaakvol, neo-renaissancistisch pand, dat voor een lieve duit van een onbruikbaar, afgedankt bankgebouw is omgetoverd in een representatief onderkomen voor de 'top van de Rechtspraak'. Natuurlijk moest Beatrix deze handeling verrichten. Daar is ze voor aangesteld. De opwinding onder mijn collega's dat ze erbij konden zijn en haar eindelijk mohten zien, onderbouwde wederom mijn stelling van weleer. PTT Post, toen nog niet TPG, verwoordde dit ooit in de slogan: 'kleine moeite groot plezier'. Ah gut, zoiets dus.

Voor een goed begrip waar Sjaak staat: ik denk dat Beatrix een zeer intelligente en capabele vrouw is die zomaar minister of hoger zou kunnen zijn. Het feit dat zij gevangen zit in een wirwar van protocol en conventies beschouw ik als een persoonlijk drama. Mijn baas Marja was haar gastvrouw en ze vertelde dat ze heel leuk met haar had zitten praten. Maar officieel mocht ze niets zeggen. Terwijl Beatrix me nu echt iemand lijkt die een mening over dit alles zou hebben. Niet zozeer over de staatkundige positie van de rechtspraak, zoals het legioen aan sprekers, als wel over het gebouw zelf of de aangeschafte kunstwerken. Zou ze het mooi vinden, of geldverspilling. Zou zelf een beeld bij al die hotemetoten hebben. Zou ze Claus missen, die de laatste jaren steeds meer openlijk afweek van het protocol en uit respect voor Claus was Sjaak gisteren één van de weinigen ín-pak-maar-zonder-das'. Sjaak vond de openingshandeling zelf wel mooi en ook origineel. Eerst een angstaanjagende acrobatiekact van twee vrouwen en één man, met lijven zoals je jezelf toewenst maar waar je allang qua ambitie afstand van hebt genomen, en daarna het doorhakken van een knoop. Symbolisch voor de rechtspraak, die knopen doorhakt, maar ook voor de knoop waarin onze vorstin verstrikt zit.