Drempel

In Sjaak basisschooltijd was het leven eenvoudig en overzichtelijk. Sjaak ging naar dezelfde school als zijn zus en broer Doesbrand: het Emmauscollege in Rotterdam. De school kende je van de verhalen-aan-tafel en de jaarlijkse 'Malawi'-avonden, die bedoeld waren om geld in te zamelen. Sjaak hoefde geen CITO-toets te doen, wel een alternatieve test en kreeg HAVO/VWO als advies. In 1978 was het zover: mocht hij ook gaan fietsen naar de Alexanderpolder met een volle boekentas. Met een geprofileerde broer en zus boven zich, gezegend met dezelfde zeldzame achternaam, riep zijn verschijning meteen ook een stevig beeld op bij aanwezige leraren. Dat was wederzijds overigens. In de loop der jaren schaafde dat beeld wel af en kreeg Sjaak wel zijn eigen profiel, cumulerend in een uitstekend examenjaar in 1984. Achteraf koestert Sjaak warme noch bittere herinneringen aan die schoolperiode, in tegenstelling tot de lagere school.

Hoe anders is het nu? De aanstaande pubers mogen zelf een school kiezen. Dus worden er open dagen georganiseerd, lesmiddagen, informatiesessies voor ouders en doen de scholen hun uiterste best om goed voor de dag te komen. Een prima zaak en passend in het sterke 'eigen verantwoordelijkheid'-paradigma van deze tijd. Kinderen worden betrokken bij belangrijke keuzes in hun leven en leren al vroeg om uit te maken wat belangrijk voor ze is. Maar toch heeft Sjaak wel gemengde gevoelens. Vorig jaar ging de oudste (leen)dochter hier des huizes bijna ten onder aan de stress die dit hele proces met zich meebracht. Intelligentie was het probleem niet. Maar in een korte periode én de CITO-toets, én de open dagen, én de open lesmiddagen; het daarop volgende afwegingsproces en daarna de spanning van het inloten. Want het lijkt zo mooi met die keuzes, maar alle goed aangeschreven scholen hebben minder plekken dan inschrijvingen. En dus krijgen de kinderen een hard doch realistische eerste kennismaking met het maken van een 'keuze'. Die ligt dus deels buiten hun eigen macht. Leendochter kwam er goed doorheen en is nu helemaal gelukkig op haar zelfgekozen school.

Om dochter Olijf, nu nog groep 7, alvast voor te bereiden op dit hele proces en de drempel wat te verlagen, bezochten we school nummer 1: het Montessori Lyceum in Zeist. Olijf, die nog regelmatig met popjes speelt, werd dus losgelaten in een groot schoolgebouw. Althans voor ons, want met 775 leerlingen ben je tegenwoordig een kleine middelbare school. We werden rondgeleid door twee vierdeklassers en onderweg liepen we nicht Roos tegen het lijf. Roos is erg enthousiast over de school en zou dan in haar examenjaar nog met haar nichtje op dezelfde school zitten. Aangezien beiden dezelfde zeldzame achternaam hebben zal ook haar entree dan niet zonder beeldvorming gepaard gaan. Het zal geen drempel opwerpen voor Olijf. Roos trad met veel flair ouders en kinderen tegemoet, zong voluit mee met muziekdocente Suzanne die een proefles gaf, sprak ontspannen met diverse docenten en zal niet aarzelen om haar nichtje uit de brugklas goede raad te geven. We zien wel wat het wordt, maar ook voor Sjaak is een drempeltje genomen.