Donkere Sint

Vandaag is het weer zo ver: pakjesavond. Dit keer kwam de Sint wel laat in 'het systeem' van Sjaak, maar dit weekend kreeg hij dat toch de geest van Sint te pakken. En zullen er weer leuke pakjes met dito gedichtjes voor de deur staan. Sinterklaas doet me altijd denken aan vroeger, toen bij mijn ouders thuis Sinterklaas werd opgepoetst voordat hij onze school bezocht. Het is niet de grimeuse Lon Bartels (een moeder van school destijds met een benauwende lijflucht) die indruk heeft gemaakt, maar voorasl het feit dat het dan om 8 uur 's ochtends altijd nog stikke(n)donker was. Dat gegeven werd een referentiepunt voor de tijd-lichtbeleving van Sjaak, net als dat het eind maart bij de wisseling naar de zomertijd ineens 's avonds om 20 uur nog licht is. Voeg daar het herfstige weer van vandaag aan toe en we hebben een grauwe, donkere dag in het vooruitschiet.

Het Sinterklaasfeest staat onder druk. Het belette ons niet om met zijn allen voor een record aan inkopen te doen, maar weest gerust: dat zullen we met 'de Kerst' al weer snel verbeteren. Kado's onder de kerstboom zonder gedicht is makkelijker te consumeren. Geen moment van aandacht, geen moment voor een ander, geen gepuzzel op rijmpjes: gewoon zitten en naast je ongans eten nog wat uitpakken ook. Het zijn de mensen die misschien nog net weten wat je met Kerst eigenlijk viert, maar nog nooit van de daaraan gelieerde advent hebben gehoord. Nu hadden wij thuis daar wel een heel uitgesproken traditie in, waarbij mijn vader altijd het prachtige Rorate Caeli zong (elke week een strofe erbij), maar we zijn wel steeds verder afgeraakt van onze tradities. En daarmee hollen we in mijn beleving de feestdagen steeds meer uit. Natuurlijk: de tijden veranderen, maar de conservatief in Sjaak overheerst en spreekt. Maar er is troost (consolamini in het Rorate). Als ik dan zie hoe veel onze vier oudsten werk hebben gemaakt van hun surprises tussen alle boeksprekingen, repetities, trainingen, nieuwskringen, werkstukken, spreekbeurten, operaties, danslessen, vrijwel dagelijkse verplaastingen tussen de twee huizen door, dan stemt me dat ook wel weer gerust. De aandacht en moeite die ze aan vrienden/klasgenoten willen besteden is oprecht en zorgt voor een beetje licht op de Sint.