Muziekgolf

In marketingtermen zijn we hooguit een deel van de volgende meerderheid", maar de komst van de Ipod in ons huis heeft toch het nodige teweeggebracht. Deze week gingen de eerste ITunes-mp3's over de digitale toonbank. De uitstuitend getapte bestanden van een bevriende MP3-freak gaven een licht ongemakkelijk gevoel, dat met enkele volstrekt legale bestanden kan worden afgekocht. Voordeel van nummers 'sec' kopen is natuurlijk de lagere kosten, al kan je minder makkelijk alsnog van een nummer gaan houden als je het laat zitten.

Sjaak voelt zich als vroeger. Dan huurde je in de bibliotheek een LP en die nam je zelden in zijn geheel op een cassettebandje op. De 45 minuten op een kant waren net niet toereikend en de minste nummers sloeg je dus over. Soms stonden er wel (fragmenten van) drie of vier LP's op een bandje. Met de komst van de CD werd het een ander verhaal. De CD verdreef het cassettebandje en daarmee de noodzaak tot selectie. Een CD kocht je 'all the way', en eind jaren '80/begin jaren '90 was 'branden' nog volstrekt niet in zwang. Dus niks kopiëren, want je nam geen genoegen meer met een bandje. Dat leverde bij de conversie van cassettebandje/LP naar CD (sommige albums moest je op CD hebben) soms een aardige verrassing op. Stond dát nummer er ook op, of je trof wel eens een andere uitvoering aan van hetzelfde nummer.
De MP3-revolutie maakt het allemaal weer individueler. Nu doorloop je een album in de digitale winkel en kiest je favoriet(en). Geen volwaarde maaltijden met menu's, maar de lekkerste gerechten eruit pikken. Benieuwd wat de volgende fase in deze muziekgolfbewging zal zijn. Verzamel-MP3 die ondeelbaar zijn, al dan net van dezelfde artiest. Meer voor de prijs van één? Sjaak moet er wel weer een beetje aan wennen.