Koude rillingen na 20 jaar

Net met koude rillingen gekeken naar een briljante documentaire van het doorgaans toch al sterke Andere Tijden over het Heizeldrama. Ik zie me nog voor de TV zitten, exact 20 jaar geleden, wachtend op Liverpool - Juventus. Die rare beelden van rellen, die meteen al een onbekend soort paniek teweeg brachten. Anderhalf uur later kwamen mijn ouders thuis, en zat ik nog steeds ongelovig te staren voor de buis in het schemerdonker. Half huilend, half ongeduldig omdat de wedstrijd nog door moest gaan. Die tegenstrijdige gevoelens hadden velen, omdat het zo moeilijk te beseffen was wat er eigenlijk aan de hand was en dat de grens al ver overschreden was. Het juichen van de Juventusspelers na het winnen van de Cup oogt nog steeds bizar.

Andere Tijden had voor het verhaal een nieuwe invalshoek gekozen, in de vorm van een paar mannen van begin 30, die destijds als 12-jarigen een voorwedstrijd speelden. Een rood team tegen een wit team, voor die jochies een hoogtepunt uit hun leven natuurlijk. Met een typisch Vlaamse -lichte- distantie vertellen de mannen hun nog niet eerder vertelde verhaal. Gewoon begonnen als de wedstrijd van hun leven waarin ze mochten voetballen voor 50.000 man. Op het moment dat Witten 3-1 maakten braken de rellen los. Beelden van destijds worden afgewisseld met hun waarneming. Als volwassen mensen al geen houding weten te vinden, hoe kun je dat dan van kinderen verwachten. Zeker als ze tussen de lijken en gewonden door hun weg naar huis moeten vinden. Later wordt zelfs gesuggereerd dat zij de rellen ontketend hebben. Hoe gek kan het worden. IJzingwekkend en prachtig gedocumenteerd.

De NOS besteedt overigens op haar site veel aandacht hieraan. Hulde.