Houthakken
Soms ben ik het manager spelen wel eens zat. De nota´s, de druk, de prioriteiten, personeel, het gevoel te weinig tijd te hebben en iedereen te kort te doen, mijzelf incluis. Niet dat mijn werk niet leuk is maar soms verlang ik naar iets overzichtelijkers en super concreets.
Dat heb ik sinds 2½ jaar gevonden op een wondermooi plekje in de Limousin. Le Petit Masvieux wordt gerund door Kaspar en Yoland. Twee voormalig Utrechters die zich ruim 4 jaar geleden daar hebben gevestigd en een heus landhuis op een dito landgoed bewonen en daar met het verhuren van huisjes en kamers hun geld verdienen. Ieder jaar zijn op uitnodiging van K&Y vrienden en bekenden daar een week aan het werk. Wij helpen hen in het bedrijf; zij vertroetelen ons en geven ons onderdak in het fraaie landhuis. En passant delen we een week mee in de droom die wij allen heimelijk wel hebben: je God dan toch wel minstens landheer in Frankrijk te voelen. Een week lang mag ik voelen hoe het is om dát te doen waar ik nú naar verlang: Concreet Werk. 7 uur op, ontbijt, laarzen aan, werkpak aan, aan het werk op het land of bos. Werken, eten, rusten, werken, genieten van de buitenlucht, de natuur en de goede sfeer. Verzorgd worden door de heer en vrouw des huizes die na een volle dag werken ook nog eens een feestmaal in de prachtige eetzaal serveren. Alleen het vooruitzicht dat dit alles in april weer gaat gebeuren, maakt me al weer energiek. Na een week ben ik weer helemaal opgeknapt en heb ik zelfs ook wel weer zin om eens een fijn stukje tekst te schrijven, of weer eens heerlijk veel te lang te vergaderen. Zo´n werkweek is dus overal goed voor.
2 opmerkingen:
Papa zegt:
Leuke vooruitzichten houden de mens sowieso op de been: je ergens op kunnen verheugen is volgens mijn mental coach een van de belangrijkste emoties en de helft van de pret. Bij dit soort survival-klooster-achtige dingen is het misschien wel zo dat het vooruitzicht dat het niet te lang duurt, en zeker dat het niet je lot is, onderdeel uitmaakt van de piekervaring. Maar dat je april nu al gaat bloggen geeft wel aan dat je een vluchtje voorwaarts zoudt willen maken. Niks mis mee, toch?
mama zegt .
Met jou zijn we blij en een tikkeltje jaloers niet daar in Frankrijk te vertoeven.Zeker nu het weer iedereen naar buiten lokt /
Klooster of boerenarbeid ,het maakt niet zoveel verschil als je wat je doet, met heel je hart ondergaat !!!!!
Een reactie posten