Martin

Al weken hebben de VdH en Sjaak het er over. 'Zul je zien; lees je ineens op een site of Teletekst dat Martin Bril is overleden'. En toch kwam het bericht onverwachts. Nog in de gloria na een belangrijke overwinning van mijn meisjesteam, kwam de alert binnen.

Martin Bril was nog maar 49 jaar oud. Hij schreef over zijn ziekte, was een tijd er tussenuit, dus we waren voorbereid. Gelukkig heeft hij na zijn rentree weer zijn oude niveau gehaald. Dat was op de voorpagina van de Volkskrant nog niet helemaal daarvoor, maar op het oude 'tweede katern' miste ik zelden een Brilletje.
Waarom raakte het zo wat Bril schreef? Vaak dacht ik erover na; het antwoord weet ik niet. Misschien om dat hij zo 'dichtbij' schreef. Bij je eigen belevingswereld, maar ook in zijn schrijfstijl. Hij schreef zo toegankelijk en vlot, dat je het bijna zelf had kunnen schrijven. Voor je gevoel dan. Bril was uniek en het experiment van Brilliaanse stukjes door derden in een vakantieperiode was geen succes.

Hoe zou Martin over de dood van Martin Bril hebben geschreven. Dat vraag ik me af. Zou hij hebben ingezoomd op zijn vrouw en twee tienerdochters. Die nooit meer een schoonvader in de aanbieding zullen hebben. Zijn meiden die hij nu achterlaat. Zou zijn focus gericht zijn op zijn hond, hoe die zonder baasje verder moet. De aanstaande wielerwedstrijden die hij nog vanaf zijn ziekbed had kunnen zien.Of toch meer de vraag hoe het verder moet het huis in de Corrèze? Martin Bril is een bekende onbekende van je geworden en daarom komt het bericht over zijn dood even binnen. Bij mij wel.