Woutertje

Sinds Elsje een CD van Jamie Cullum aanschafte knalt in ons NSG regelmatig 'jazzy' muziek door de luidsprekers, voor zover de CD's niet blijven hangen. Een jaartje geleden kwam ze op het spoor van onze eigen Wouter Hamel. Afgelopen donderdag trad hij op in Leidsche Rijn. Wij waren er bij. Hij bekende acht jaar in Utrecht te hebben gewoond en dit als zijn 'stadsie' te beschouwen. Verder stond er een jochie op het podium. De volwassen stem, lenig, vol uitstraling bleekt gehuld te zijn in een mager manneke dat zich opmerkelijk bewoog, maar geen moment onzeker was over wat hij deed. Voor de pauze was er weinig interactie met het publiek maar daarna werd dat intensiever. De muziek zelf was niet helemaal Sjaaks smaak, maar er was beslist kwaliteit te horen. De muzikanten kregen alle ruimte, er werd geëxperimenteerd met instrumenten en stond een goede voorstelling. Maar echt beroeren deed het me niet. Wat ik eigenlijk altijd al met jazz heb gehad. Evengoed was het een prima afsluiter van een intensieve concerttoer die we de afgelopen maanden hebben afgelegd en waar we beiden regelmatig over hebben geblogd.