Iemand zijn

Sjaak is geen lezer. Toch zijn er momenten dat ik door Literatuur geraakt werd. Als zestienjarige las ik 'Een Roos van Vlees' van Jan Wolkers. Ik werd enorm geraakt door de eenzaamheid en wanhoop van hoofdpersoon Daniel. Prachtig neergezet door de schrijver die vooral verguisd werd op school. Juf Sneijders, lerares Nederlands, begon uit te varen over de vunzigheid van Wolkers met dit boek als voorbeeld. Ik protesteerde en voerde aan dat als je er doorheen las je het echte leven voelde. Het is het enige boek dat ik van Wolkers had gelezen en tot op de dag van vandaag is dat zo. Maar aan dat ene moment van ontroering heb ik genoeg gehad. Als je dat kunt bereiken, ook door schilderkunst of beelhouwen dan ben je iemand.

Het mooiste vond ik het verdriet dat Monique van de Ven op haar gezicht had staan. Geen grootse emoties of concepten, maar het gevoel van afscheid van iemand die haar veel had gegeven. Dat gevoel heb ik ook: Wolkers was een begrip en als die er niet meer is, sta je daar even bij stil.