In de Boonen

Wat zullen ze trots zijn in Vlaanderen. Alhoewel: trots zal het niet zozeer zijn; eerder bevrijd. Tom Boonen won gisteren de Ronde van Vlaanderen en dat is méér dan een belangrijke wielerkoers. Er gaan vele koersen (Dridaagse van de Panne, Gent -Wevelgem, Dwars door België, Omloop het Volk) over de kasseien en bultjes van Vlaanderen, maar de Ronde wordt Vlaanderens Mooiste genoemd. Het is een feestdag voor de Vlamingen, eenn uitlaatklep voor hun mengsel van gepaste trots op een eigen taal en cultuurgoed en bijna angstwekkend chauvinisme (dat erg kan doorslaan, zie het Vlaams Belang). Gisteren won Tom Boonen voor de tweede keer op rij en hij kondigde dat zelf de dagen ervoor al aan. De vanzelfsprekenheid waarmee hij dat deed doet denken aan een landgenoot van hem die net gestopt was met fietsen toen Tom nog geboren moest worden. Na Eddy Merckx, want daar doelt Sjaak op, werden velen tot opvolger benoemd. Fons de Wolf, Freddy Maertens, Claude Criquelion, Frank Vandenbroucke, allen losten de belofte niet in, vaak door torenhoge verwachtingen van een land dat een een Nieuwe Eddy eist. Vandenbroucke kon er niet mee omgaan en belandde in de goot. Johan Museeuw trok nog het meest zijn eigen lijn in al die jaren en concentreerde zich met succes op de klassiekers. En nu is er Tom. Tom begon als sprinter, is nu onverslaanbaar als klassiekerrenner en zal binnen 2 jaar een grote Ronde gaan winnen. Erbij dus, want de klassiekers blijven ook zijn domein. Niet als Lance en Miquel alleen in de zomer er staan, maar het hele jaar door. Een Nieuwe Kannibaal dus. En Tom is Vlaams. Niet een Brusselaar, die eigenlijk vooral Franstalig is zoals Eddy Merckx, maar één van hen. Vlaanderen barst van verwachting en is totaal in de Boonen.