Presenteren kunnen ze
Vanochtend een presentatie gehad waar je bijna niet doorhad dat het 80 minuten reclame voor Microsoft was. Zo'n Chris Capossela schudt de woorden zonder moeite uit zijn mouw en vertelt de zegeningen van Office 12, dat volgend jaar beschikbaar komt. Volledig XML-based, alle bestanden worden in eerste instantie alleen in XML opgeslagen waardoor je niet meer met van die vervelende grote attachments zit en de uitwisselbaarheid sterk wordt verbeterd. En een aantal handige foefjes erbij, waarvan we morgen in ons werkbezoek aan Microsoft vast nog wel meer over zullen horen. Wellicht kunnen onze eigen appjes in de toekomst hierdoor vervangen worden, een nachtmerrie voor een enkeling vrees ik.
Maar goed, Sjaak wordt ook wel wee van dit soort verhalen en met name de manier waarop. Aan de effectiviteit en kwaliteit wil ik niets afdoen. Die is bijna perfect. Maar het Gatesvernisje dat erover heen zit en dat je bijna kunt ruiken. Het 'we zijn de beste, maar we zijn eigenlijk vooral goed voor de mensheid en we zijn daarbij ook nog best een leuke club'. Dat gevoel dus, bezorgt Sjaak ook een beetje jeuk.
In de aansluitende parallelsessie werd de titel van dit itempje meteen weer onderuit gehaald in een zeldzaam warrige workshop vol met open deuren en vage noties. De ene Amerikaan is de andere niet.
1 opmerking:
Volgens de VdH is het altijd schipperen op een conferentie tussen inspirerende sprekers (die soms lekker kunnen lullen zonder veel te zeggen) en horken (die soms wel goede ideeen hebben maar die niet over het voetlicht kunnen brengen), da's niet typisch Amerikaans.
Wel typisch Amerikaans is dat er veel meer van het eerste type sprekers rondloopt, er wordt in het Amerikaanse systeem veel nadruk op spreken in het openbaar gelegd. En dat zie je dus terug.
Een reactie posten