Gemiste kansen & ouwe koeien I

Wat een podium is dit log om nog eens aantal zaken uit het verleden recht te zetten. Nu mijn (leen)kinderen steeds ouder worden ga je het onrecht uit het verleden weer herbeleven. Veel is verwerkt, niet alles en dat vraagt om aandacht. Vandaag opent de serie met de Vader van Jan-Bart Mul

Vroeger voetbalde ik, net als Wilfried de Jong overigens bij SVDP in Rotterdam. Een club in het sjieke Hillegersberg, met een opmerkelijk deel van zijn ledenbestand dat uit het Oude Noorden kwam (dat zou nu een probleemwijk genoemd worden, rijp voor SBS6). In deze mix van kaklui en associalen voetbalde ik Ommoorder braaf mijn potje mee. In mijn team zat Jan-Bart Mul. Jan-Bart had linkse ouders, die PSP stemden. Jan-Bart woonde oom riant in Hillegersberg, en droeg wel de kleren van zijn habitat en zijn naam gaf eigenlijk al aan waar we hem moesten plaatsen. Salonsocialisten dus. Dat kan, maar wat het zo erg maakte was dat zijn vader onze Jan-Bart bij elk door hem gemaakt doelpunt hem een knaak gaf. Dat was maar liefst 2,50 ouderwetse guldens, nu ongeveer € 1,15. Kapitalisme en individualisme ten top. Jan Bart speelde geen bal af, kwam er rond voor uit dat hij voor de poen speelde en als we hadden verloren (omdat hij niet overspeelde natuurlijk) kon hij luid balkend van vreugde de kleekamer ingaan omdat híj de eer had gered en kan cashen. Jan-Bart, jongen, het zij joú gegegeven. Je vader niet, die had beter moeten weten. In zijn ideologische lijn had het beter gepast als hij bij elke voorzet zijn zoon had beloofd, iedere blijk van fairplay of nóg beter: een bijdrage in de pot voor ´het rondje´ achteraf had gestort. Laat dit een les zijn voor alle voetbalvaders!