De reis waard

Dat Sjaak -in het kielzog van Elsje weliswaar- het weekend in Brugge doorbracht is inmiddels genoegzaam bekend. Met name in Vlaanderen en dan specifiek West-Vlaanderen. Eén van de nieuwe inzichten die het weekend heeft opgeleverd: West-Vlamingen en Oost-Vlamingen, dat verschilt nogal. Net zoals bij ons Groningers en Friezen: de buitenwereld (lees alles onder Meppel) vindt het één pot nat, maar zelf beleven de volksstammen dat anders.

Terzake. Sjaak kwam later en nam de trein. Een beetje onzin omdat een paar uur eerder de VdH in de meer dan ruime Vinvis al afreisde, maar dit genoegen gunde ik mijzelf. Voor mijn werk zit ik tegenwoordig drie maal in de week naar Den Haag, maar een reisje buitenland per trein is een waar feest. De Belgische Spoorwegen kende ik al een beetje van mijn Benelux-Tourrail die ik begin jaren '80 maakte. Na jaren Tienertour was ik toe aan een volgende stap. Die vond ik bij de buren. Ik reisde door Luxemburg en België vooral. Haalde ergens in een achteraf kantoor in Rotterdam het spoorboekje en 'leerde' het spoor daar kennen. Veel, heel veel treinen gingen over Brussel en vrijwel altijd werden dan de stations Noord, Centraal en Midi (Zuid) aangedaan. Fascinerend vond ik het station Welkenraedt, ten oosten van Verviers, richting Aachen. Het Roodeschool van België maar dan wel aan een doorgaande lijn.

Het weerzien met het Belgische spoor beviel. Het lijntje naar Antwerpen vanuit Roosendaal is nog even krakkemikkig. Het zal binnenkort wel opgeheven worden als de HSL-Zuid gaat rijden. Die lijn heeft er ook voor gezorgd dat je via een tunnel nu Antwerpen kunt doorkruisen en het niet langer meer dat kopstation is. Het station, dat toch fraai was is en passant nog verder opgeknapt. Oude en nieuwe architectuur zijn prachtig geïntegreerd. Helaas moest ik rennen voor de aansluiting. In Gent bleek de trein naar Brugge vertraagd. Elke verontschuldigde zich later voor de onbetrouwbaarheid van het spoor, maar als Sjaak de tijd heeft doe je hem geen groter plezier dan wat wachttijd op een groot, onbekend station. Waarheen en hoe vaak gaan de treinen, waar stoppen ze en komen ze vandaan? De meegenomen wegenkaart werd regelmatig geraadpleegd; Sjaaks manier om een land of streek te leren kennen. Gelukkig deelde Marc deze passie bleek later en hij wist me eindelijk de Kemmelberg te wijzen.

Eenmaal -zij het vertraagd- in Brugge aangekomen stond Elskje op me te wachten. Inderdaad: bijna zusjes. Het weekend was echt begonnen maar het was de reis alleen al waard.