Jeugdicoon

De vakantie zit erop en we hebben het geweldig gehad. Er zal nog wel een blogje of wat verschijnen. Maar eerst wat anders. Gisteren was moeders hier aangezien Sjaak jarig was. Vlak voor zij vertrok vertelde ze dat ze had verwacht dat ik nog op een berichtje van haar zou reageren. Huh? Dat bericht bereikte me twee uur later alsnog toen ze weer thuis was. In de prévakantie-hektiek was het me wel ter ore gekomen (SMSje van Doesbrand) maar toen kwam het zonder al te veel impact door. Die had het nu wel. Wat is het geval? Een jeugdleider van mijn vroegere voetbalclub, Alex van Lieshout, is een maand geleden gestorven aan de gevolgen van een hersentumor. Alex was zeer geliefd. Je wilde 'bij Alex' worden ingedeeld, of het nu was als leider van je team, op de training of op het jaarlijkse voetbalkamp, dat hij jaar in jaar uit organiseerde. Wat was zijn magie? Hij had het gewoon. Het was een aardige gozer, scherpzinnig, slim, rustig, vol zelfvertrouwen en doelgericht. Hoewel hij door een aantal spelers vaak 'gedold' werd had hij wel een natuurlijk overwicht en stond hij in hoog aanzien bij velen. Je kon wel met hem lachen, maar hij was ook wel weer serieus genoeg om Sjaak een goed gevoel te geven. Alex was ook van de feiten en cijfers. Alex had geen partner voor zover wij wisten; de club was zijn grote liefde en al speurende kwam ik erachter dat dan na 1985, toen ik de club verliet, dat nog ruim 20 jaar is doorgegaan. Alex was 51 toen hij een maand geleden overleed en met terugwerkende kracht kan ik afleiden dat hij in de hoogtijdagen van de voetbalkampen dus rond de 25 jaar moet zijn geweest. Hij was destijds een leeftijdloze persoon: Alex was gewoon Alex; een icoon op zich. Op de foto zit hij aan de blauw-gele SVDP-vlag in het witte shirt (meest rechts). Hij wordt voor de kijker ter rechterzijde geflankeerd door een jonge Doesbrand. De foto is genomen in Dorst in 1981. Sjaak is trouwens tweede van rechts op de foto, ook in wit T-shirt.

In de laatste jaren bij mijn oude club, toen ik zelf naar de volwassenheid ging werd ik steeds meer leider en trokken Alex en ik meer en meer op in het organiseren van activiteiten. Tot op de dag van vandaag is hij een voorbeeld voor me hoe je een goede organisatie neerzet om een leuk kamp en een goed lopende club te hebben. Met het komende seizoen voor de boeg, waarin ik bij mijn huidige club ook meer in het kader kom (en het kamp ga organiseren), zullen mijn gedachten nog wel naar hem uitgaan.