Hoge cijfers

Herkenbaar beeld voor velen van vroeger op school: het kind dat zich van te voren, maar vooral ná het proefwerk eindeloos zorgen maakt om het resultaat. ´Het ging zo slecht´; ´ik wist écht niks´; ´ik had hele andere dingen geleerd´; ´ik snapte niets van de vragen´: we herkennen allemaal de quotes wel. Om dan uiteindelijk erachter te komen dat het kind er met een 9½ vanaf komt (´klein foutje slechts verder perfect gemaakt en een ´kus van de juf´).
Irritant, ook al voelt zo´n kind die onzekerheid oprecht, dat geneuroot werkt op je zenuwen, zeker als je zelf een mager zesje blijkt te hebben gehaald. Tot in Sjaak´s studietijd kwam hij ze tegen, en zelf maakte hij zich ook wel aan dit gedrag schuldig (tentamens Algemene Sociale Geografie van mijn eerste hoogleraar Van Ginkel in eerste en tweede jaar bijvoorbeeld).

De verkoop van ons huis was reden tot de nodige zorg, lichte paniek van tijd tot tijd en vooral een grote opruim- en opknapwoede de laatste maanden. Zou het wel verkoopbaar zijn; vragen we niet te veel etc.? Na geruststellingen van de gehele omgeving dat het een prima huis is dat mensen graag willen hebben, inclusief de vergelijkbare inschatting van maar liefst drie makelaars begon Sjaak het zelf ook te geloven. Maar het bleef spannend. Toen gisteren de markt werd geopend lage er liefst 6 uur later een mondeling akkoord voor een goede prijs. Mede dankzij meerdere ´bieders´. Het proefwerk bleek inderdaad een dikke 9 te hebben opgeleverd; Sjaak gaat nu zeker ´over´.